Terug in de tijd ... 20 juli 2013

Het is al even geleden dat ik hier nog iets kwam posten, maar het opnieuw wennen aan Europa en het uitvoeren van 1001 projectjes en werkjes vergen tijd, veeeeeeel tijd. Vandaag kwam ik bij het opruimen mijn Afrikaschriftje tegen. Ik laat jullie even meelezen... Na een diepe deugddoende rust word ik door de zachte handjes van mijn kleine meisje gewekt. De komende weken mag ze samen met mama en straks ook met papa in het grote bed slapen. Vandaag staat de kennismaking met de familie Bope op het programma. De toch wel uitgebreide familie van mijn wederhelft druppelt binnen. Nieuwsgierig naar hun neefje en nichtjes in beweging. De vorige dag hadden ze immers kennisgemaakt met drie bijna-slapende, daarna dromende engeltjes. De 7 kinderen van ya Hortence, de oudste zus, breken het ijs. De jongens shotten op de koer en de meisjes bedelen om aandacht bij onze meisjes, die dit geweldig vinden. Met het drukke kindergekwetter op de achtergrond krijg ik wijze lessen over eten buitenshuis (niet doen wegens gevaar op vergiftiging), hekserij en de église. Eens dat achter de rug is, kunnen we het over het dagelijkse leven hebben. Onze kinderen worden als prinsen en prinsessen behandeld. Terwijl de anderen foufou eten, mogen de onze banaantjes met pundu eten. Net voor het vallen van de duisternis (ik dacht even dat er onweer op komst was, op een uur tijd is het hier stikdonker) passeren we nog snel langs de kleermaker. Volgende week zaterdag is er blijkbaar een religieus trouwfeest (er is hier ook nog le mariage coutumier en het burgerlijk huwelijk) en ik mag in de familiekleuren mee feesten. We stappen door de zanderige straten, langs talloze kraampjes en bars. We worden aan een duidelijke inspectie onderwerpen. Verkeersopvoeding is hier duidelijk een onbestaand vak. We worden ei zo na platgereden door ongeduldige chauffeurs. Daartussen lopen mannen en vrouwen met winkelwaar op hun hoofd en omdat het zaterdagavond is, loopt er ook nog heel veel chiquer volk op straat. Terug thuis spelen de kinderen verder tot ze pikzwart zien. Daarna vliegen de kinderen zonder pardon onder de douche. Deze produceert slechts koud water. Daarom zullen we vanaf nu elke ochtend en avond water warmen. Het warme en koude water mengen we in grote emmers. We wassen de kinderen door bekers water over hen te gieten. (Tegen het einde van de reis zijn ze het zo beu om elke dag twee keer, soms zelfs drie keer gewassen te worden, dat het een strijd wordt om hen onder de douche te krijgen.) Tegen 21 uur vertrekt iedereen huiswaarts. Het is opeens heel erg stil. Ik kan me niet voorstellen hoe Hortence het elke dag opnieuw voor elkaar krijgen. 7 kinderen en dan ook nog eens 3 extraatjes van een zus en een nicht. Een mens zou voor minder oververmoeid geraken ...