MBOTE

Mbote Het is alweer eventjes geleden, maar aangezien ik optimaal van de vakantie geniet en de eletriciteitsvoorziening ook niet meteen om over naar huis te schrijven, is het aantal berichten duidelijk gelimiteerd. Wij zijn ondertussen al 2 weken in Kinshasa. En we beginnen het leven hier al goed gewoon. Alles gaat hier veel langzamer dan thuis en er wordt meer dag per dag geleefd. Wekelijkse boodschappen staan hier niet op het programma. Elke ochtend vertrekt moeder of de bon (de huisvrouw) naar de markt om het eten voor die dag in te slaan. Heel veel vrouwen verkopen ook eetwaren en andere zaken op de markt. Daar wordt nog flink onderhandeld. Als er eten moet gekocht worden, blijf ik thuis. Mijn aanwezigheid als mundele drijft de marktprijzen astronomisch op. Na hun verkoopwerkdag of het wassen van de kleren of het vegen van het huis beginnen ze aan het maken van het eten. Dat gebeurt op steenkoolvuurtjes aangezien de elektriciteit hier een groot probleem is. Daar blijven ze uren wachten tot het eten gaar is. 's Avonds verkopen de mama's heerlijke beignets. En het recept van KOKO wordt mij morgen toevertrouwd. Dan vertrekken we naar Massina, waar mijn schoonouders leven. De voorbije drie weken was dat alleen KOKO Simon met Marie en haar kinderen. KOKO Godelive wijkt geen seconde van onze zijde ... Om naar Massina te rijden moeten we naar de andere kant van de stad. Daarvoor gebruiken we de grote goedaangelegde wegen. Eens daar aangekomen mogen we ons weer ver wachten aan voorhistorische weggetjes met putten en bulten. Dat al onze oude troep hier niet uit elkaar valt, mag een wonder heten. Onvoorstelbaar hoeveel vrachtwagens, camionettes en co uit het oude moederland passeren. Ze geraakten bij ons amper door de technische keuring. Het begint hier allemaal te flikkeren. Teken dat de eletriciteit het wellicht begeeft... Tot later!