Een onvergetelijke ervaring...

Sinds maandag zijn we terug in ons Belgenlandje. En dat heeft bloed, zweet en tranen gekost. Met maar liefst vier uur vertraging arriveerden we in Zaventem. Om het plaatje helemaal te doen kloppen schafte de nmbs onze trein af en had de volgende vertraging waardoor we met de bus huiswaarts keerden. Afrika was een onvergetelijke ervaring. De ambiance, sfeer, het klimaat is ons uitstekend bevallen. Maar ... er is nog voor generaties werk om het land en in het bijzonder Kinshasa te laten functioneren en het potentieel dat er zit tot zijn recht te laten komen. Op vlak van onderwijs, mobiliteit, milieu ... is de organisatie bedroevend. Daarom doet iedereen maar wat om hun problemen zo goed en zo kwaad als het kan op te lossen. Overal duiken er handeltjes op om voldoende geld bij elkaar te schrapen om toch te kunnen eten. Kleine jongens verkopen zakjes water of gaan klepperend van deur tot deur om waar nodig een pedicure uit te voeren. Mama's verkopen groenten en fruit. De werkloosheid en zeker de jeugdwerkloosheid is gigantisch. Sociale vangnetten zoals hier bestaan er niet. Iedereen rekent op diegene die wel werk heeft wat dan weer een enorme druk voor de werkers met zich meebrengt. Veel kinderen kunnen niet naar school. Leerlingen dragen niet alleen het verplichte schooluniform. Ze moeten gemiddeld zo'n 250 dollar schoolgeld betalen. Dit is een fortuin! Uiteraard heeft dit zijn weerslag op de organisatie van het openbare leven en het leven in het algemeen. Geschoolde mensen en zekere geschoolde vrouwen zijn onontbeerlijk voor een opleving van de welvaart. Dit zijn maar enkele pijnpunten. Voor ons was het onvergetelijk om in die positieve ambiance, ondanks alles heerst er sfeer, mensen leven vandaag en niet morgen, te mogen leven. We logeerden in de cité, weg van alle grote hotels en luxueuze lanen waar je zelf zonder jeep kunt manoeuvreren. Het gaf ons de kans om te leven met de Kinois. Als enige mundele met drie kids waarvan eentje op de rug on the african way kon ik na enige aarzeling en gewenning op veel respect rekenen. Ik was op een vreemde manier een van hen. Tijdens ons verblijf heb ik heel wat opgeschreven. Te veel om nu op te schrijven. De volgende dagen en weken schrijf ik verder. Lala kitoko.